Πίσω από τις τρείς παραιτήσεις στελεχών με μεγάλη διαδρομή στην οργάνωση του ΠΑΣΟΚ της Λάρισας, κρύβεται το δράμα ενός κόμματος που ζει με τον πιο έντονο τρόπο εδώ και πολλούς μήνες την κορύφωση της πολιτικής του απαξίωσης, αλλά και την κορύφωση της οργανωτικής του αποσύνθεσης.
Οι τρείς είναι προφανέστατα το δένδρο και πίσω τους κρύβεται το δάσος, που δεν είναι άλλο από τη πλήρη οργανωτική αποδιάρθρωση.
Γιατί τα φαινόμενα αυτά δεν είναι τωρινά. Είναι το μακροχρόνιο αποτέλεσμα της απορρόφησης του κόμματος από το κράτος, της «εκσυγχρονιστικής» περιόδου της λογικής : «ότι δεν μπορούμε να το ελέγξουμε, ας το αποδυναμώσουμε» και βεβαίως της πρόσφατης περιόδου όπου από τη μία πολιτικές ασύμβατες και αντίθετες με τις ιδεολογικές κατευθύνσεις και από την άλλη η δημιουργία ενός ηγετικού κύκλου σε επίπεδο κυβέρνησης και κόμματος, χωρίς κομματική συνείδηση, οδήγησε στην πλήρη περιθωριοποίηση των οργανώσεων και τον εκμηδενισμό κάθε πολιτικής διαδικασίας .
Οι πολιτικές της σημερινής Κυβέρνησης οδήγησαν στη σύγκρουση με ένα μεγάλο μέρος του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ και τη στοχοποίηση του συνδικαλισμού, με το γενικευμένο χαρακτηρισμό σαν «συντεχνία».
Οι προκλητικές αναφορές κυβερνητικών στελεχών για τους δημοσίους υπαλλήλους οδήγησαν στη σύγκρουση με ένα άλλο μεγάλο κομμάτι του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ (δεν είναι τυχαίες οι αποφάσεις απογαλακτισμού συνδικαλιστικών οργανώσεων από το κόμμα). Τέλος οι νεοσυντηρητικές πολιτικές της αφαίμαξης των εισοδημάτων και των συντάξεων, της αυξημένης φορολογίας και του κάθε είδους χαρατσιού, οδήγησαν στην απογοήτευση, την αντίδραση, την οργή του υπολοίπου κομματιού του κινήματος. Οι μόνοι που εμφανίζονται ικανοποιημένοι από τις εξελίξεις είναι είτε όσοι προσδοκούν στη διατήρηση των κυβερνητικών τους θέσεων, είτε όσοι βρέθηκαν προσφάτως στο ΠΑΣΟΚ, ενταγμένοι κυρίως στο στενό Πρωθυπουργικό περιβάλλον, που σαν χαμαιλέοντες ωραιοποιούν τις καταστάσεις προσβλέποντας μέσα από τη διάλυση του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ, στη δική τους ατομική ανέλιξη.
Επειδή ούτε την ιστορία του κινήματος γνωρίζουν, ούτε συνείδηση παράταξης έχουν, δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι με τη δική τους συμβολή πριονίζεται το δένδρο πάνω στο οποίο στηρίζονται. Δεν γνωρίζουν και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αν το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να υπάρχει στην πολιτική σκηνή της χώρας τόσα χρόνια και να αντέχει κρίσεις και εξωγενείς προσπάθειες διάλυσης του, αυτό οφείλεται στην ύπαρξη και λειτουργία της οργάνωσης του και στη στάση των στελεχών και των μελών του.
Κόμμα χωρίς ξεκάθαρη ιδεολογία, χωρίς πολιτικές διαδικασίες, χωρίς αναπαραγωγή στελεχών, χωρίς παρουσία στους εργασιακούς χώρους ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει. Όπως επίσης και Κυβέρνηση που θα έχει απέναντι της σχεδόν το σύνολο του ελληνικού λαού.
Η επιλογή της αποδυνάμωσης του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ είναι μια επιλογή ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ. Δεν το θέλουν εμπόδιο στις πολιτικές τους, δεν το θέλουν γιατί γνωρίζουν ότι το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ υπάρχει συζητά, αποφασίζει, αντιδρά, προτείνει και υλοποιεί.
Αυτή η ισορροπία τρόμου πρέπει να ανατραπεί. Αυτές οι λογικές της ηγετικής ομάδας πρέπει να ανατραπούν. Πρέπει να διεκδικήσουμε ξανά το ΠΑΣΟΚ της εθνικής αξιοπρέπειας, της λαϊκής κυριαρχίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Να αντιπαρατεθούμε με το ΠΑΣΟΚ του Νεοφιλελευθερισμού, της υποτέλειας, της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, της καταστροφής όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του Λαού μας.
Έχουμε χρέος να αντισταθούμε σε όσους επιδιώκουν την διάλυση μας, σε όσους επιθυμούν να μας καταστήσουν άβουλα, απολίτικα όντα, για να υλοποιήσουν πιο εύκολα τους σχεδιασμούς τους.
Το ζήτημα είναι αν θα αναλάβουμε την ευθύνη να κρατήσουμε ενωμένη τη δημοκρατική παράταξη και το ΠΑΣΟΚ ανασυγκροτημένο και στη σωστή ιδεολογική κατεύθυνση.
Αν κατανοήσουμε την ανάγκη ενός σοσιαλιστικού και αριστερού συλλογικού υποκειμένου. Η σοσιαλιστική αριστερά, πρέπει να αναλάβει πλήρως τη θεωρητική, ιδεολογική και οργανωτική της αποστολή.
Πρέπει να κινητοποιήσει, όπως έκανε πάντα, εκείνον που δεν θέλει πια να τον υποτάσσουν, εκείνους που θέλουν να δράσουν για να επηρεάσουν το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου