Τι απεργείς τώρα, ρέ;
ΛΕΓΕ ρε, τώρα κατέβηκες σε απεργία; Τώρα που θα κόψει τον μισθό σου, τα επιδόματά σου και αν είσαι κι από ΔΕΚΟ τα προνομιακά σου; Πού ήσουν ρε, όταν ‘κοψαν την σύνταξη από τη μάνα σου;
Όταν με βουρκωμένα μάτια η μάνα σου κι ολονών οι μάνες άκουγαν από τον ταχυδρόμο ότι θα πάρεις τα μισά ή ότι δεν δικαιούσαι αυτό ή το άλλο; ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ρε, όταν σφιγγόταν το στήθος τους από την απελπισία ότι η ήδη στερημένη ζωή τους χάνει και την ελάχιστη πολυτέλεια-ένα 20ευρω δώρο στ’ αγγόνι, τώρα που έρχονται Γιορτές; Κοιτούσες κρυφά μέσα από το παράθυρό σου τον ταχυδρόμο και ευχαριστούσες τον Θεό που δεν είσαι συνταξιούχος! Και γυάλιζαν στο απέναντι πεζοδρόμιο τα φρεσκοπλυμένα ζαντολάστιχά σου.
ΚΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ‘κόψαν οι αλήτες σύνταξη και δώρο και δεν είχες τα κότσια να βγεις να τα σπάσεις όλα. Γιατί είσαι τσαμπουκάς της πλάκας και παρτάκιας. Γιατί είσαι ικανά γελοίος να τσακωθείς για μία θέση πάρκινγκ, αλλά όχι για τους ηλικιωμένους και αδύνατους. Και δεν πέρασε από το μυαλό σου ότι σε ανασκολοπίσανε και σένα, στέλνοντάς σε κοντά στον θάνατο, για να πάρεις σύνταξη. Α ξέχασα: έχεις θεμελιώσει δικαίωμα. Τα παιδιά σου τα καταδικάζουν σε φτώχεια και μετανάστευση και κάνεις την πάπια, γιατί μέχρι να γίνει αυτό εσύ δεν θα ζεις, οπότε……............. Η 50άρα πλάσμα τηλεόραση έχει γεμίσει το σαλόνι σου και απλώνοντας την κορμάρα σου στον ακριβοπληρωμένο καναπέ σου έχεις πιάσει τον 21 αιώνα από τη……............... γκλαμουριά.
ΤΩΡΑ που η ματωμένη (από συνταξιούχους και νεολαία) μάχαιρα, στάζοντας αίμα, πλησιάζει στο δικό σου κεφάλι, εξεγείρεσαι! Και κατεβαίνεις σε απεργία, ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στη λάμψη των ζαντολάστιχων. Και φωνάζεις πως δεν αντέχεις άλλη μείωση μισθού. Δεν αντέχεις .................… Αντέχεις όμως τα νέα παιδιά να δουλεύουν ένα χρόνο δοκιμαστικά και να απολύονται χωρίς αποζημίωση. Και να παίρνουν χαρτζιλίκι αντί για τον ήδη ευτελεστικό μισθό. Τα παιδιά που έχουν ανάγκη την αξιοπρέπεια της οικονομικής ανεξαρτησίας δεν σε νοιάζει τι διάολο θα κάνουν εσύ, εσύ , μόνον εσύ να μη θιγείς. Όλος ο κόσμος είσαι εσύ. Χρόνια τώρα συνήθιζες να ζητάς, να παίρνεις και ποτέ μα ποτέ να μην αγωνίζεσαι για τα δικαιώματα των άλλων.
ΠΑΝΤΩΣ , τα ζαντολάστιχα γυαλίζουν σαν καινούργια…………………….
Είσαι ικανά γελοίος να τσακωθείς για μία θέση πάρκινγκ,
αλλά όχι για τους ηλικιωμένους και αδύνατους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου